Sulhun Imam Hassan (AS); Ya assasa tubalin yunkurin Imam Husaini (AS)
Imam Hassan Mujtaba (AS) shi ne limami na biyu a cikin ‘yan Shi’a, kuma dan Imam Ali (AS) na farko kuma Sayyida Fatima (SA) kuma jikan Manzon Allah (SAW) na farko. An haife shi ne a ranar 15 ga watan Ramadan shekara ta 3 bayan hijira a Madina, kuma ya yi shahada a ranar 28 ga watan Safar shekara ta 50 a kalandar Hijira, yana da shekaru 47 a duniya.
Imam Hassan (AS) shi ne mai zartar da hukuncin mahaifinsa, Amirul Muminin, a kan iyalan mahaifinsa, da ‘ya’yansa, da sahabbansa. Ali (AS) ya yi masa wasiyya da kula da abin da ya bayar da sadaka. Don haka ne ya rubuta wata shahararriyar wasiyya, kuma mafi yawan malamai sun nakalto wannan wasiyya, kuma malaman fikihu da masu tunani da dama sun amfana da umarnin wannan wasiyya a cikin addininsu da al'amuransu na duniya.
A shekara ta 41 bayan hijira Imam Hassan (AS) ya bar Kufa bayan ya yi sulhu da Muawiyah. Wannan zaman lafiya da aka yi shi ne domin gudun zubar da jini da kuma kiyaye hadin kan musulmi, ya samu martani daban-daban daga mutane. Wannan lamari na daya daga cikin abubuwan da suka kawo sauyi a tarihin Shi'a kuma yana nuni da irin mawuyacin halin da Imam ya shiga da kuma rashin gamsuwa da ayyukan mutanen Kufa.
Basma Dolani, manazarta kuma marubuciya a kasashen Larabawa, ta yi bayani kan zaman lafiyar Imam Hasan (AS) da gudun hijirar da ya yi a kasarsa saboda dabi’un mutanen Kufa a wani rubutu da ya yi, inda ta dauki wannan zaman lafiya a matsayin ginshikin yunkurin Husaini da kuma wanzuwar wannan juyin. A wannan rana ta 28 ga watan Safar da kuma zagayowar ranar shahadar Imamin Shi'a na biyu, ana ci gaba da wannan bayani.
Rayuwar Imam Hasan (AS) ta kasance cike da ilimi da jihadi da gwagwarmaya da zalunci don kiyaye addinin Musulunci. Ya sha wahala da yawa a cikin al’ummarsa da kuma mutanensa da waxanda suke cikin sahabbansa, kuma ana ta kuntatawa da tsanantawa akai-akai.
Sahabbansa da mabiyansa sun zarge shi da yin sulhu da Mu'awiyah, kuma ba su san manufar Imam (AS) a cikin wannan zaman lafiya ba, don haka ya yi zaman hijira a cikinsu kuma saboda an zalunce shi, ya yi ta kokarin bayyana ma sahabbansa da mabiyansa dalilin da ya sa ya yi wannan sulhu.
A cikin hudubar da Imam Hasan (AS) ya yi bayan kammala yarjejeniyar, ya mayar da martani ga wadanda suka yi masa wannan aika-aika, yana mai cewa: “Lokacin da Mu’awiya ya yi mini sabani game da wani hakki nawa ba nasa ba, sai na mayar da hankali ga jin dadin al’umma da kawo karshen fitina, kun yi min mubaya’a da sharadin ku sulhunta ni da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da Mu’awiyya, ku yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu tare da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu da wadanda suka yi sulhu a cikin hudubar da Imam Hasan (AS) ya yi a cikin hudubar da Imam Hasan (AS) ya yi bayan kammala yarjejeniyar. ka kawo karshen yakin da ke tsakanina da shi, na yi masa mubaya'a, kuma na yi imani cewa ceton jinin musulmi ya fi a zubar da shi, kuma ina son jin dadinka da tsira, duk da cewa na san cewa hakan na iya zama jarabawa da jin dadi a gare ka.
Imam (AS) yana da kyawawan halaye da dabi'u masu yawa kuma ya kasance Imami mai ilimi, mai hakuri, mai karimci, mai daraja, kaskantar da kai kuma jajirtacce. Tarihin rayuwarsa mai albarka yana cike da hikima, wa'azi, wa'azi da wa'azi. Ya mai da hankali ga mafi ƙanƙantan bayanai da mutum zai iya fuskanta a rayuwarsa ta yau da kullun, a cikin ibada ko a cikin al'umma.
Imam (AS) ya kasance mai tawali’u da tausasawa wajen mu’amalarsa da talakawa da mabukata. Bai taba nuna bambanci tsakanin mutane ba, domin a wurinsa dukkansu halittun Allah ne, don haka a yi musu tawali'u da kyautatawa da soyayya. Bai yi watsi da gayyatar kowa ba, amma ya karɓi gayyatar cikin sha'awa da ƙauna.
Imam Hasan (AS) ya kasance mai kaskantar da kai a rayuwarsa kuma bai yi haka ba don nunawa, amma damuwarsa ita ce biyayya ga Allah Madaukakin Sarki, domin Allah Madaukakin Sarki yana kyamar masu girman kai da son masu tawali’u, musamman masu tawali’u a gaban mutane da yi musu hidima da kiyaye mutuncinsu ta hanyar karbar gayyatarsu zuwa abinci ko karbar wata ‘yar karamar kyauta daga gare su, kyawawan halaye, kyautatawa da sauran ayyuka.
Wani daga cikin halayensa kuma shi ne karamci da gafara, kuma saboda karimcinsa da gafara ba tare da wata falala ko wata falala ba, sai aka ce masa “Mai girma Ahlul Baiti (AS).” An ruwaito game da karimcinsa cewa wani mutum ya tambayi Hassan binu Ali (AS) wani abu, sai Imam ya ba shi Dirhami dubu hamsin da dinari dari biyar, ya ce: Kawo dan dako ya dauko shi, shi kuma Imamu ya ba shi lada, shi kuma Imam ya ba shi lada. na dan dako.
Dangane da jarumtar Imam kuma a ce shi jarumi ne, jajirtacce kuma jajirtacce, kuma ya halarci yakin Jamal da yakin Siffin tare da mahaifinsa Imam Ali bn Abi Talib (a.s.). Sabanin abin da ake yadawa don bata masa hazaka, ya rike mukamai masu girma.
Wani daga cikin ƙarfinsa matsayi shi ne lokacin da ya miƙe tsaye a matsayin mai wa'azi da kuma ikirarin muawiya, kuma ba zan iya tsayar da shi ba. Ni mai gargaɗi ne mai rahama, kuma ba zan iya yin rahama ba Duniya, da mahaifina Ali shi ne majibincin muminai, kuma irin na Haruna, ya yi iqirarin cewa, ni ina ganin ya cancanta, Muawiyah ya yi qarya wadanda suka zalunce mu, suka mulke mu da karfi, suka ingiza mutane a kanmu, suka hana mana kason fi’ah, suka hana mahaifiyarmu abin da Manzon Allah (SAW) ya kebance mata.
Bayan mun yi bayani kan kyawawan halaye da kyawawan halaye na Imam Hasan (AS), yanzu za mu koma ga zaluncin Imam (AS) a cikin al’umma da kuma a tsakanin jama’arsa da mabiyansa. Ana iya cewa Imam Hasan (AS) ya yi zaman bako a kasarsa ta kowace fuska. Haka kuma an zalunce shi a cikin al’umma da mutanensa. Lokacin da aka tambaye shi: "Me ya sa ka aikata abin da ka aikata?" (Ma'ana mika wuya ga Mu'awiyah da yin sulhu da shi), sai Imam (AS) ya amsa da cewa: "Na ji kunya da duniya, na ga mutanen Kufa al'umma ce da babu wanda zai aminta da su sai dai a rinjaye su, ba su yarda da juna ba, kuma ba su da kyakkyawar niyya ta alheri ko mummuna. Mahaifina (Imam Ali) shi ma ya gamu da babban bala'i daga gare ni, bayan da na ji Kufa za a halaka ni!
Idan muka yi magana kan zaluncin Imam (a.s.) da zaluncinsa, nan take hankali ya tafi wajen yin sulhu da Muawiyah. A nan zalunci da zalunci ya kunno kai matuka, domin banu Umayya sun yi kokarin bata sunan Imam Hasan (a.s.) ta hanyoyi da siffofi daban-daban da yada jita-jita da za su sa shi kunya. Yawancin mutanen zamaninsa sun yi tasiri da waɗannan jita-jita kuma sun yarda da su. Wasu daga cikinsu ma sun siffanta shi a matsayin mai zagin muminai, domin ba su fahimci dalilin da ya sa Imam Hasan ya kulla sulhu da Mu’awiyah ba, haka nan ma bai fahimci gaibu da illolin da ke tattare da hakan a nan gaba ba. Imam Hassan (a.s) ya bayyana dalilin zaman lafiyarsa. Shi kadai ya san irin boyayyun manufar Muawiyah, ya kuma san cewa yaki da Muawiyah zai kawo bala’i ga ‘yan Shi’a da mabiyansa. Imam (a.s.) yana sane da abubuwan da suke cikin al'amura na badini, alhalin talakawa suna sane da kamanninsu da harsashinsu kawai. Imam ya kasance yana sane da halin da mutane suke ciki a wancan lokacin kuma ya tausaya musu domin ba su san haqiqanin gaskiya da haqiqanin wannan yarjejeniya ba. Da sun san haka, da ba za su yi watsi da shi ba, kuma da yawancin lokuta ba za su ba shi kunya ba. Da sun tsaya masa, su mara masa baya, da karfafa rundunarsu, da yakar Muawiyah. Don haka, da nasara ta kasance tasu. Sai dai abin takaicin shi ne waxanda ke kusa da shi suka yi watsi da shi, haka ma kwamandan rundunarsa wanda shi ma ya yi watsi da shi ya shiga Muawiyah. 'Yan tsiraru ne kawai masu aminci da soyayya suka rage tare da Imam.
Burin Muawiyah shi ne iko da rinjaye a kan mutane. Ko da shi da kansa ya ce: “Wallahi ban yaqe ku don ku yi sallah, ko azumi, ko Hajji, ko zakka ba, amma kuna yi, kawai na yaqe ku ne domin ku mallake ku, kuma Allah Ya ba ni wannan, ku kuma ba ku son yin haka”. Abin da ya damu Muawiyah ba shine fadada sallah ba, ko kiran azumi, ko kwadaitar da mutane zuwa ga tsarkake dukiyoyinsu, ko yin aikin Hajji kwata-kwata. Maimakon haka, abin da ya dame shi kawai shi ne mulki, da mulki, da mulki bisa mutane. Al'umma a zamaninsa, da bayansa lokacin dansa Yazidu, sannan kuma a zamanin Banu Umayya, sun fuskanci mafi muni na ta'addanci, da kisa, da zubar da jini. Masoya iyalan gidan manzon Allah sun sha wahala matuka a lokacin mulkinsu. An kashe su, an zubar da jininsu, an kuma raba su da yankunansu. Imam Hasan (a.s.) wanda ya kasance yana sane da abubuwan da suka faru, ya san cewa mabiyansa za su yi matukar wahala da barnar Banu Umayya, don haka ya karbi wannan zaman lafiya ne da farko don amfanin Musulunci, na biyu kuma domin amfanar mabiyansa da masoyansa. Ya fi son ya jure wannan zaluncin, in ba haka ba, da ba zai iya yakar Mu'awiyah ba, kuma bai rasa komai na hankali ko jarumtaka ko jajircewa wajen shiga yakin da aka yi da Mu'awiyah ba, amma abin da ya rasa shi ne kawai sahihiyar mabiyansa da goyon bayansu gare shi, amma abin takaici sai suka bar mabiyansa a cikin mafi duhun yanayi da zamani. A karshe dai dole ne a ce da Imam Hasan (AS) yana da kayan aiki da ma'aikata da ikhlasi da jajircewa wajen yakin da zai iya tunkarar Mu'awiyah ya yi galaba a kansa. Amma hikimar Allah ta bukaci ya rayu a lokacin da sahabbansa da mabiyansa suka ci amana da kuma lokacin hijira a ƙasarsa. Hikimar Ubangiji ta bukaci lokacinsa ya kasance lokacin shirye-shirye da aza harsashi na yunkurin dan uwansa Imam Husaini (AS) a juyin juya halin da tarihi ya dawwama da Imam Husaini (AS) da sahabbansa da iyalansa suka yi shahada. Idan ba don harsashin da Imam Hasan (AS) ya shimfida ba, da juyin juya hali ba zai samu ba. Albarkacin nasarar juyin juya halin Husaini da dauwama a tarihi, har wala yau, yana da nasaba da hakuri da zaluncin Imam Hasan (AS) da sadaukarwa da sadaukarwa da ya yi, sannan kuma shahadar Imam Husaini (AS) da babu irinsa a tarihi.
